نامه به بابايي

چند روزه كه آيسان آنفولانزا گرفته و دو روزش رو مدرسه نرفته. دو سه شب پيش هم بابايي شديدا مريض شده.
آيسان عذاب وجدان داره كه بابايي از من گرفته... اما بابايي علي وقتي از ماموريت مشهد اومد كمي سرماخورده بود.
خلاصه حالش خيلي بد بود مثل شب اول مريضي آيسان...
ديدم آيسان داره توي يه كاغذ كوچولو چيزايي مينويسه...
آره داشت براي باباش نامه مي نوشت:

‍متن نامه آيسان: «بابايي دوست نَدارم مَريز شي دوست نَدارم مَن را نَبوسي وَ با مَن كارتُن نَبيني وَ با مَن نَگويي ماماني دَستِ شُما دَرد نَكُنَد* مَن و ماماني دوستِت داريم. لُتفَن زودتر خوب بِشو»

*آيسان و باباش هر شب موقع شام  با هم قرار مي‌زارند كه همزمان به من بگن «ماماني دست شما درد نكنه» معمولا سعي ميكنند من متوجه نشم و غير منتظره بگن... يه جور بازي شده براشون...